Քամին թեթև սերմն համբուրեց,
Արևն հեռվից հողը շոյեց,
Ջուրը տակից հողը սնեց,
Հողը թաքուն իր գործն արեց,
Գործը ծաղկեց պտուղ բերեց,
Գործն աշխարհին սնունդ տվեց:
Փա~ռք էն թաքուն - ծածուկ Հողին,
Է~ն թափանցիկ մաքուր Ջրին,
Էն աննկատ Քամու թևին,
Սիրուց ծնված ոսկե Սերմին~

երբ ես փոքր է` Աստված հեռու էր եվ անհաս...երբ մեծացա, ես նրան վերգտա վայրի բնության մեջ, հետո` երբ գետերը դժվարությամբ էին շարժվում, օդն է'լ թափանցիկ չէր, անտառ է'լ չկար, մարդն էլ արդեն ծանր էր շնչում, մի տեսակ աստված կորցրեց իր գունավոր դեմքերը, էլ առաջվա պես ինձ հետ չէր խաղում...., այդ բոլոր խաղերից միայն պախկվոցին մնաց, ահա ուզում եմ կրկին բացել իմ աչքերը ու վերգտնել ՔԵԶ ԵՐԿՐԻ ՎՐԱ........


Գարնան վաղը, ամռան կեսօրը, աշնան աղջամուղջը, ձմռան գիշերը~~~


Ակտիվիստը պետք է լինի
ականջը լարած,
աչքը չորս արած,
լեզուն դուրս քցած,
նիհար, սոված, քրտնած:
Միշտ լինի
պատրաստ,
չբավարարված,
ձեռքերն ամենուր բոլորին պարզած:
Ձիգ, հպարտ, սիրվող,
մեկ-մեկ էլ տափակ....
Ու էդ ամենի հետ լրիվ ներդաշնակ))))))))))


Գնացե'ք Խոսրով, դարձեք ընկեր բզեզներին, ճանճերին~ թիթեռներին, արջերի հետ կիսեք ձեր ընթրիքը, ջրվեժների դեմ խոնարհվեք~նայեք հպարտ սարերին, շնչեք եղևնիներին, կոթողների մեջ ձեր դեմքը գտեք, պոպոքներով ներկեք ձեր շուրթերը, սարդերի ցանցը ընկեք~ ու էլ երբեք դուրս չգաք էդ ցանցից~ Պահպանեք այն ինչ ունեք!!! ՊԱՀՊԱՆԵՆՔ!!!!

Ում են պետք?
պատերից կախված,
ցեպերին գամված,
խաչերին խաչված,
գրքերում սոսնձված,
փոշիներում կորած,
վանքերում բանտարկված սրբաստվածները????????
........................ եթե ՈՉ ՄԵԶ?
Մարդիկ, ազատե'ք աստվածներին ՁԵՐ ճանկերից, թողե'ք ապրեն ազատ, մեր մեջ, մեր հետ, այստեղ, հիմա, մեր կյանքում~~:




լավ է թերի գործունյա քան կատարյալ անգործ

մրսելու տաքանալն եմ....
ծարավի հագենալն եմ....
բաժանման կարոտն եմ....
մոլախոտի խոտն եմ.....

լարովի կյանք, կախովի այգիներ, թթու դրած զգացմունքներ,նստած տրամադրություն, կանգնած ցանկություններ, հանգստացող դեզեր, մա սուր հայացքներ, ջրով բացած ժպիտ, չորացած արցունքներ, իրար գրկող կռնատ ծառեր ու ~~~լրտես քամի....

երբ կինը տղամարդանում է, իսկ տղամարդը կնանմանվում, մարդկության զանազան -զարմանազան կենսաբազմազանությունը անկում է ապրում~: