Այսօր ձեզ պատմություն կպատմեմ մի ժողովրդի մասին, որը համայն աշխարհում չուներ ՈՉ ՄԻ ԲԱՐԵԿԱՄ, ԲՆՈՒԹՅՈԻՆԻՑ ԲԱՑԻ։ Եվ այն մասին, թե ինչպես է նա սպանում իր միակ բարեկամին։


Կիսաանապատային Հայաստանում անտառոտ կղզի էր հիշեցում ներկայիս Տավուշի մարզը, բայց այն դեռևս սովետի ժամանակ իսկական Քլոքդայք դարձավ, որտեղ արդյունահանվուր էր ոչ թե ոսկի, այլ փայտանյութ, ինչը Հայաստանում ոսկու արժեք ունի։

Այդ ծանր բեռնված բեռնատարները նորանոր ,,ճանապարհներ,, են բացում նախկինում կուսական անտառների մեջ, հոշոտելով հողային ծածկույթը, սկիզբ դնելով էրոզիային։


Օրական տասնյակ մեքենաներ, ցախով բեռնված, զբաղված են իրենց բիզնեսով, մինչ մենք այն գնելով զարգացնում ենք ու խրախուսում, կողքից նայելով ։


Զինվորական համազգեստով այս երիտասարդը նախքան անտառի խորքերը շարժվելը գիշատչի հայազքով հետ է հանում` չլինի՞ թե ետևում մի առողջ ծառ մնաց չհատված,,,ապրանք,,։ Չէ, չի մնացել, արխային կաց։

Հետաքրքրական հանդիպում. հանդիպեցին Երևանից եկած երիտասրադները և անտառի հերթական մի հատված անդամահատած վարձու ԲՆԱՍՊԱՆՆԵՐԸ։ Թող նրանք առանձնապես չանհանգստանան, նրանք եկել են ընդամենի վայելելու բնության մնացորդները, քանի դեռ դրանք կան։ Իսկ հետո՞...

Ահա այսպիսի տեսք է ընդունում Հայաստանի ամենից կուսական տարածքը։

Վահրամ Թաթիկյան
093 44 59 06
56 06 59