Ինչու եք գալիս, ինչու եք խնդրում, որ ներեմ, խայտառակ չանեմ, ինչու եք իմ մոտ գալիս, գնացե'ք չոքեք ծառից ներողություն խնդրեք, ձեր հատված թոքերով երեխաներից, գուցե ներեն?:Օ ո'չ, ես դաժան եմ, ես չեմ ճանաչում հարազատ- բարեկամ- հարևան- խնամի, ու չեմ ուզում կրկնել այն ավանդույթը, որ օրենքը միայն տարածվում է խեղճերի և ծանոթ չունեցողների վրա:Ո'չ այն բոլորիս համար է, մ'ենք ենք. որ պիտի կյանքի կոչենք , հոգի փչենք, ապրեցնենք:Փառք աստծո, ես քահանա չեմ,ես հասարակ բնակիչ եմ, որն իր քաղաքացիական պարտքն է համարում հանցագործության մասին հայտնելը:Ավելին, եթե ես համաձայնվեյի Ձեր "լավ էլի ,գարնանը քսան ծառ կտնկեմ" վաղուց արդեն ավանդույթ դարձած կարգախոսին, ես կանաչ լույս կվառեյի բոլոր կանաչասպանդների համար:Կտրենք, տնկենք, կտրենք, տնկենք, կտրենք, կտրենք, կտրենք ու չպատժվենք ու պատասխան չտանք................Երբեմն, հենց այս նախատումը` գումարային տուգանքը, որն անմիջապես խփում է գրպանիդ շատ ավելի մեծ դաս է լինում , քան եկեղեցում մոմ վառելով քեզ մխիթարելը:Իսկ թե ինչու ես դու քեզ խայտառակված զգում, ազնիվ խոսք ինձ զարմացնումա, դու ամաչեյիր Ձեռքդ կացին վերցնելուց, դու ամաչեյիր կյանք սպանելուց:Իսկ հիմա դու արդեն ամաչում ես?, որ քո նկարները կհայտնվեն ամսագրերում, պատերին: Իսկ հանցանք չէ? ծառի վրա կացին բարձրացնելը. ապա ինչու ես ամաչում?:Օ ոչ~, օրենքը շատ դաժան բան է, համաձայն եմ, երբ այն ներսից չի գործում , երբ այն քեզ պարտադրում են , բայց հիշի'ր, դու ես վաստակել քո բաժին պատիժը:Ես ընդամենը քեզ նվիրում եմ առիթ` ենթարկվելու այդ օրենքին:Իսկ ինչ վերաբերվում է քո ներքին ընկալումներին կյանքի, ընտանիքին, բնության մասին, հավատացած եմ մեկ օր քո ուղեղի դուռը կթակեն մտքերն այն մասին, թե աղջնակին այս քայլին ինչը ստիպեց գնալ, ինչու նա անտեսեց հարևան -հարևան կապը, ինչու~, ինչու~Ու թեև արժանի չեմ Ձեր մռայլ, իբրև դավաճանին նայող հայացքներին, բայց գիտեմ, ամենքին իր դերն է բաժին ընկած, ու այն պետք է պատվով կատարել, Իսկ դու շնորհակալ եղիր քեզ բաժին ընկածի համար ու հիշի'ր, որ այսօրվա քո պատիժը վաղը կարող է նախադեպ դառնալ շատ ու շատերի համար, որ ոչ թե կացին այլ Ձեռք մեկնեն մայր ԲՆՈՒԹՅԱՆԸ` իրենք իրենց:
Комментариев нет:
Отправить комментарий